Managers verdienen meer support
Een school is soms net een duiventil. Probeer maar eens met weinig inspanning je netwerk in het onderwijs actueel te houden. Dat is niet te doen. Dat wil zeggen, als het de leidinggevenden in een onderwijsorganisatie betreft.
Wat zegt dat over hen? Of over schoolbesturen?
Zijn managers jobhoppers, gelukzoekers, carrièrejagers? Of zijn zij vaak ‘niet goed genoeg’ en mogen ze het daarom al na korte tijd op een andere plek opnieuw proberen? Hebben schoolbesturen een slechte hand van benoemen? Of stellen ze te veel en te hoge eisen? Hoeveel tijd krijgen leidinggevenden in het onderwijs eigenlijk om ‘het goed te doen’?
Vooral de midden-managers hebben een niet te onderschatten job. Niet voor niets wordt van hun baan wel gezegd dat die je in een sandwich-positie doet belanden, klem tussen teams en top. “Ik ben voor deze baan gewaarschuwd”, zei een van mijn coachees onlangs; het zou een burn-out functie zijn. Voor wie daadwerkelijk in de problemen komt, staat gek genoeg toch altijd wel iemand klaar, binnen of buiten de organisatie, die het van de ongelukkige wil overnemen. Of er wordt een interimmer aangesteld. Die krijgt een duidelijk opdracht mee, laat de ratio het werk doen, houdt professionele afstand, en effent het pad voor de volgende.
Een school hoort een fijne plek te zijn, om te leren én om te werken. Veiligheid, autonomie, fouten mogen maken, ruimte en tijd om te groeien in een functie, dat zijn waarden die er dan toe doen! Leidinggeven in het onderwijs is een vak waarin je je moet kunnen ontwikkelen, zowel de man of vrouw die met sterke papieren doorgroeit, als de potential die nieuw wordt aangenomen. Wie je bent in precies díe context, jouw gun-factor in díe gemeenschap, het verleden dat z’n schaduw vooruit werpt, de transitiefase waarin je je rol moet pakken, de diverse peergroups waarin je je plek moet verwerven, onderwijskundig leiderschap, kennis van bedrijfsvoering… de opsomming van geweldige uitdagingen waarin het niet gemakkelijk is om snel tot topprestaties te komen, is nog veel langer dan deze.
Coaching on the job, of in een nog intensievere vorm, co-management, door een door de wol geverfde senior, helpt enorm, weet ik uit ervaring. Het is sinds anderhalf jaar mijn werk om op deze manier een bijdrage te leveren aan beter onderwijs in Nederland.
Ik gun elke leidinggevende in het onderwijs iemand naast en achter zich die hij kan benutten als critical friend, sparringpartner, vraagbaak, buitenboordmotor, adviseur, kennisbron… Al doende gaat dan de persoonlijke en professionele ontwikkeling zó snel; samen maakt zóveel sterker! Coaching is een duurzame investering in mensen op lastige posities; ook overigens voor ervaren managers.
Voor de vormgeving van aantrekkelijk en effectief onderwijs zijn vooral hele goede leerkrachten nodig, werkend in sterke, professionele teams. Zij verdienen leidinggevenden die optimaal zijn toegerust om met elkaar van de school een fijne en stabiele werk- en leerplek te maken voor iedereen.
Het onderwijs een duiventil? Liever niet. Leidinggevenden als rots in de branding, stevig geaard, daar hebben we wat aan!
Hierover van gedachten wisselen? Graag!
Bartha Huijberts 